متن زیر  که برام جالب بود  از مجالگله منجزی آوردم.

با اینکه روزانه هزاران اتفاق در ده ها شهر و روستای بختیاری نشین در حال رخ دادن است، ماهنامه ... هنوز از شرح مشک و ملار  عشایری و صدای چشمه ها  وکبکهای تاراز  گامی جلوتر نیامده و متاسفانه بیش از آنکه در اندیشه جامعه امروز و آنچه بر آن می گذرد باشد،  در حسرت گذشته  باقی مانده وجماعتی را هم در این مرحله باقی نگه داشته است  گمان من این است که این نشریه در جدال اندیشه کهنه و نو ، سرسختانه برکهنه گرایی خود  اصرار دارد ، از این رو در هدف گذاری و استراتژی حرکت و در ترسیم  راهی که دستکم به تبیین و تحلیل فرصتها و کاستی های پیرامون جامعه بختیاری بپردازد ناکام مانده است و گویی راه بی نیاز دانستن خود  از پذیرش واقعیات فعلی جهان و مشکلات جامعه بختیاری و باقی ماندن در این سبیل عبث،را در پیش گرفته و ذره ای تلاش برای آموختن درسهایی از گذشته و درک بهتر زمانه خویش بکار نمی بندد.

منم تا حدودی موافقم.
چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید.